اثربخشی درمان تحلیل رفتار متقابل بر راهبردهای تنظیم هیجان و عملکرد جنسی زنان نابارور

پیش‌زمینه و هدف: ناباروری یک بحران اساسی است که پیامدها و مشکلات زیادی را در ابعاد روانی و عاطفی برای زنان به همراه دارد؛ لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر راهبردهای مثبت و منفی تنظیم هیجان و عملکرد جنسی زنان نابارور بود.  مواد و روش­ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است. تعداد 30 نفر از زنان نابارور مراجعه‌کننده به کلینیک ناباروری مهر در شهر رشت در شش‌ماهه دوم سال 1396 با روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه تحلیل رفتار متقابل (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند و پرسشنامه­ های تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران و عملکرد جنسی زنان راسن را پیش و پس از مداخله و پس از دو ماه پیگیری تکمیل نمودند. یافته­ ها: نتایج تحلیل مانکوا نشان داد درمان تحلیل رفتار متقابل در مرحله پس‌آزمون بر راهبردهای مثبت و راهبردهای منفی تنظیم هیجان تأثیر معنی‌دار داشته است (01/0 > p) و نتایج تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر نشان داد که این تأثیر تا مرحله پیگیری حفظ شده است. همچنین نتایج نشان داد که درمان تحلیل رفتار متقابل در مرحله پس‌آزمون بر عملکرد جنسی زنان نابارور تأثیر مثبت داشته است (05/0 > p). بحث و نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج، پیشنهاد می­گردد مداخله درمانی تحلیل رفتار متقابل به‌عنوان برنامه درمانی جهت کاهش مشکلات هیجانی و جنسی زنان نابارور در کلینیک­های درمان ناباروری استفاده شود.